Аялал: Горхи тэрэлж - Болорын уурхай - Арьяабал хийд - Улаанбаатар

Өнгарсан бүтэн сайнд нохойтой аялалдаа хоцрогуутаа Тэрэлжрүү гараад жийчихлээ. 3 настайгаасаал горхийн аман дахь ТИС-ийн полигонд гардаг байлаа. Ээж маань багш учираас оюутнуудаа аваад л дадлагад гарна. Би өөрөө оюутан болоод ч тэнд л дадлагад гарсан. Хар багаасаа жил болгон очдог байсан болхоор үнэхээр дотно. Мод, чулуу, шороо, агаар, ус. Бүх юм нь төрсөн гэр шиг минь санагддын. Олон жил очоогүй байж байгаад очисон чинь мааш их санасан байсан. Шороон дээр нь суугаад хадан дээр гараа тавиад нулимс цийлэгнэж ирсэн шүү. Бас ээжийгээ зөндөө саналаа. Би бас ээж хүн. Тэхдээ миний хүү намайг үхсэний дараа намайг дурсаж очих газар би үлдээгээгүйл байна. Би ер нь миний ээж ийм мундаг гээд хэлчих зүйл юу ч хийгээгүй явна. Тэгхэд миний ээж зөндөө мундаг зүйл хийж олон хүний хайр бахархалыг булааж явсан. Би ч ээжийхээ хажууд өчүүхэн жижгхэн өт хорхой шиг л амьтан юм даа. Яаж мундаг болхоо ч мэдэхгүй байна.

Зундаа энэ ууланд бараг амьдардаг байсан дөө.

Полигоны байшингууд :)

Эндээсээ шууд Арьяабалын хийд орлоо. Дүүжин гүүртэй. Зун л очиход хамгийн гоё санагдлаа. Одоо бол яахавдээл байлээ. Замдаа нэг ийм хөөрхөн амьтантай тааралдав. Том тэмээнүүд нь аймар царай муутай. Үс мүс нь зулгарчихсан, гуужичихсан хэ хэ.

Банчин Ойбурул римбүүчийгийн байгуулсан Гүнчэв Жамбаалин  хийд, Тэрэлж
дэх Арьяабал бурхны сүмүүдийг байгуулсан юм
Арьяабалын хийд нь Тэрэлжийн Мэлхийн хаднаас цаахна байдаг юм.

Аялал төгсхөд аймар ядарсан байв. Ойрд ингэж уул муулаар алхаагүй.

Урьд эдлээгүй зовлон гэж үгүй

Ужид түүнээс хаширна ч гэж үгүй

Урьд эдлээгүй жаргал гэж үгүй

Улам ямагт ханан ч гэж үгүй